'Εσύ που χάθηκες για πάντα κάποια στιγμή απ' τη ζωή
και έφυγες μονάχος μια νύχτα σκοτεινή,
μέσα σε σκότος άγνωστο έψαχνες για το φως
που έσβησε για πάντα και χάθηκες μ' αυτό
Μια στιγμή μονάχα που δεν θα ξαναρθεί,
σβήσανε τα πάντα, αγάπη και ζωή.
Ανεμοστρόβιλος τρελός σε άρπαξε ξαφνικά,
σε πέταξε στα ουράνια, μακριά από τη στεριά.
Μακριά από το φως, μακριά από τον ήλιο.
Τον ήλιο που σε ζέσταινε και δεν υπάρχει πια
Και αν έφυγες για πάντα θα υπάρχεις στα ονειρά μας,
θα έρχεται η σκιά σου, θα αγγίζει την καρδιά μας.
(...)
Πόσο παράξενα χτυπάει η καρδιά μου,
υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μου
(...)
Πόσο παράξενα χτυπάει η καρδιά μας,
υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μας.
(...)
Τραγούδι γραμμένο σε μαρμάρινο βιβλίο
θα έχω συντροφιά μου να φεύγει η μοναξιά μου.
Θα είμαι κοντά σας και μέσα στα ονειρά σας.
Θα έρχεται η σκιά μου, θα αγγίζει την καρδιά σας.
Θα θυμάμαι.'
